Francisco Canaro’nun öncülüğünü yaptığı Geleneksel Tango okulu/ekolü düzenli ritmi temel aldığı için dans edilebilirliği en kolay müzikleri üretti.
Francisco Canaro (1888-1964) Uruguay’da doğmuş ve küçük yaşlarda Buenos Aires’e yerleşmişti. Oldukça yoksul bir çevrede yetişmesine rağmen müzik tutkusu ve müzikteki başarısı sayesinde çok zenginleşti. 1935’te kendi sahibi olduğu binada SADAIC’ı (Sociedad Argentina de Autores y Compositores de Música) (Arjantin müzik yazarları ve bestecileri topluluğu) kurdu ve müzik sektöründeki tüm emekçilerin ve üreticilerin haklarını savundu.
Gelenekçi Tango’nun karakteristikleri Guardia Nueva’nın erken döneminde (1925-1935 Golden Age’e kadarki dönem) çok belirgin şekilde gelişti. Tango’ya bandoneon, piyano ve double bass katıldı, Guardia Vieja’da (1917-1925 öncesi) yaygın kullanılan gitar ve flüt artık orkestralarda kullanılmıyordu. Bu şekilde çok daha ileri düzeyde aranjmanlar yapmak mümkün oluyordu ve ayrıca ritim yavaşladı, daha dans edilebilir hale geldi. Ritim 4/4 hızlıdan 4/4 yavaşa ve sadece 1. vuruştaki vurgu 1 ve 3’de vurguya döndü.
Öncelikle dönemsel değişimleri karşılaştırmak için La Cumparsita’nın yorumları üzerinden bir gözlem yapalım dilerseniz.
Canaro gibi diğer büyük Gelenekçi isim Roberto Firpo’dan (1884-1969) 1917 La Cumparsita’sı. Guardia Vieja’nın (Eski dönem) karakterinde, hızlı, 4/4’lük ve flütlerle çalınıyor. La Cumparsita’nın bestelendiği yılki kaydı.
Firpo’nun 1928 La Cumparsita’sı. Guardia Nueva (Yeni dönem)’in erken aşamalarının karakterinde. Daha yavaş ve 4 vuruşun 1. ve 3. vuruşlarındaki vurgular yüksek.
Firpo’nun Erken Golden Age (1935-1941) Özelliklerini yansıtan 1937 La Cumparsita’sı. Diğer büyük gelenekçi Juan D’Arienzo’nun (1900-1976) etkisi ile Golden Age başlamış, enerji dolu, ritmik Tango salonları doldurmuş, dansçılar için büyük bir değişim getirmişti.
Geç Golden Age içinde yer alan bir D’Arienzo La Cumparsitası, 1951 kaydı.
Dönem karakteristiklerini gelenekçiler üzerinden anlamak için La Cumparsita’nın değişik versiyonlarına başvurduk. Şimdi de Gelenekçilerin özgün bestelerine örnekler verelim ve dansçıların en çok tercih ettiği Golden Age (1935-1952) ve yine severek dans ettikleri Pre-Golden Age (1925-1935) dönemlerinden gidelim.
Tabii ki Francisco Canaro’dan başlamak gerekiyor. 1935 kaydı Poema, Roberto Maida vokalde. El Puchu ve Gladys Colombo’nun 2014 performansları. Henüz D’Arienzo’nun “Sürat, ritim, enerji” etkisi tangoya nüfuz etmemiş.
Roberto Firpo’nun kendi bestesi “El Amanecer” 1938 yorumu ile.
Edgardo Donato’dan (1897-1963) 1938 kaydı ile “El Adios”, vokalde Horacio Lagos var. Gustavo Naveira ile Giselle Anne’in 2008’de San Francisco’daki performansları.
Orquesta Tipica Victor ilk kaydını Adolfo Carabelli (1893-1947) şefliğinde 1925’te yaptı. 1936’ya kadar Carabelli orkestrayı sürdürdü. Ardından Federico Scorticati orkestranın 1944’te gerçekleştirdiği son kaydına kadar şefliğini yürüttü. Buenos Aires’in en büyük müzisyenleri bu orkestranın kayıtlarında çok zaman isimleri dahi görülmeden yer almışlardı. Canlı performans değil de kayıt amacı ile bir araya geldikleri için “Hayalet Orkestra” olarak da anılıyordu. Murat ve Michelle Erdemsel’in 2014’te Kopenhag’daki performansları. Orquesta Tipica Victor’un 1931 tarihli Carrillón de la Merced’ini diniyoruz, vokalde Ernesto Fama var.
Orquesta Tipica Victor’un şefi Adolfo Carabelli’nin kendi orkestrası ile de yaptığı parçalardan 1932 kaydı La Guiñada’da Eleonora Kalganova ve Michael Nadtochi’yi izliyoruz.
Juan D’Arienzo’nun 1938’de kaydettiği Alberto Echague’nin seslendirdiği “Pensalo Bien” eşliğinde Noelia Hurtado ile Carlitos Espinoza’nın performansları.
Juan D’Arienzo’nun 1942’de kaydettiği Hector Maure’nin seslendirdiği “Cicatrices” eşliğinde German Ballejo ve Magdalena Gutierrez’in 2019 performansları.
Ricardo Tanturi’nin (1905-1973) 1944’te kaydettiği “La abandoné y no sabía”, Enrique Campos seslendiriyor. J. D. Vargas Landinez ve P. Mejía Gallego’nun 2017’deki performansları.
Ricardo Malerba’nın (1905-1974) Orlando Medina’nın vokali ile 1942’de kaydettiği Gitana Rusa’yı dinliyoruz.
Rodolfo Biagi’nin (1906-1969) 1952’de kaydettiği “El Recodo” eşliğinde Eugenia Parilla ve Chicho Frumboli’nin 2008’deki performansları.
Gelenekçiler aslında burada bitmiyor, ama “Gelenekçi” deyince ilk akla gelen orkestraları sunmaya çalıştık. Bundan sonra De Caro ve Fresedo okullarını çalışacağız.