Caminito Milonga / 08-02-2020 / Fundamentals / De Caro, Ekolü ve Arkadaşları

Julio De Caro (1899-1980)

Tango’nun temelleri demişken, Firpo ve Gardel ile beraber Julio De Caro’yu (1899-1980) çalışmamak ve sizlerle paylaşmamak olmazdı. Nasıl Carlos Gardel Tango’yu vokal yorumlama biçimi ile bir devrim yaptıysa ve Firpo da daha romantik bir türe dönüşmesini ve yaygınlaştırmasını başardıysa, Tango’nun enstrümantal ve armonik olarak zenginleşmesinde de Julio De Caro benzer devrimi yaptı.

Julio De Caro da diğer büyük Tango maestraları gibi İtalyan asıllıdır ve müzisyen bir aileden gelmektedir. De Caro’nun babası 1913’te Buenos Aires’in San Telmo semtinde kısa sürede şehrin müzik merkezi haline gelecek bir konservatuar kurar. Babaları küçük Julio’nun piyano ve kardeşi Francisco’nun da keman çalmasını ister, ancak bir süre sonra kardeşler aralarında enstrümanları değiştirirler, Julio kemancı ve Francisco da piyanist olacaktır. Daha küçük kardeşleri Emilio da kemancı olur. Kardeşler kısa sürede Buenos Aires’in önde gelen Tango orkestralarında çalmaya başlarlar ve bu yüzden de babaları ile araları açılır.

De Caro 1917’de Firpo’nun sahnesine davet edildiğinde unutulmaz bir performans sergiler. Bunun üzerine zamanın büyük şeflerinden ve söz yazarlarından Eduardo Arolas’ın orkestrasında kemancı olarak çalmaya başlar. 1919’da büyük bandoneonist ve şef Pedro Maffia ile bir quartet kurar, bir süre sonra ayrılırlar ve Osvaldo Fresedo’nun orkestrasına katılarak Amerika turnesine çıkar.  Ardından tekrar Pedro Maffia ile yolları kesişir ve Juan Carlos Cobian orkestrasında çalmaya başlar. 1923 sonlarına doğru Cobian’ın Amerika’da aşık olduğu birinin peşinden gitmesi üzerine orkestra dağılır ve De Caro kardeşleri Francesco (Piyano) ve Emilio (Keman) ile birlikte 1924’te ilk Tipik Sextet Orkestrasını (6’lısını) kurar. Kısa sürede popüler olur ve radyoda da çalmaya başlar ve RCA Victor ile kontrat imzalar. De Caro 1925’te orkestrasına bandoneonist Pedro Maffia’yı ve Pedro Laurenz’i de katar. Bu yıl Galler Prensi Edward için yaptığı bir performansta kullandığı stüdyoda keman sesini diğer enstrümanların sesine yükseltmeyi başaran Stroh Violin’i (kornet ile karıştırılmış bir keman) çok uzun süre orkestrasında kullanacaktır.

Juan De Dios Filiberto’nun bestesi “Quejas de Bandoneon’un 1927’de De Caro orkestrası performansı

De Caro Tango’nun kenar semtlerden, alt tabakadan gelen duygusunu korumakla beraber, tangoyu armoniyle güçlendirdi, melankolik dışa vurumculuk ve akademik derinlik katmayı başardı. Kendisinden sonra gelen birçok besteci de onun kompozisyon anlayışını adapte etmeye çalıştılar ve Tango’yu zenginleştirdiler. De Caro 1940larda çok revaçta olan vokalistin öne geçtiği düzenleme biçimlerine tepki göstermiş ve beş yıl boyunca kayıt stüdyosuna girmemiştir. Tango’yu geliştiren, yenilikler getiren tüm ustalara saygı beslemiş, Astor Piazzola, Anibal Troilo ve Osvaldo Pugliese için birer beste yapmıştır. Bunlardan sadece Anibal Troilo’ya adadığı bestenin kaydı elimizde bulunmaktadır.

Julio De Caro’nun 1949’da Anibal Troilo’ya adadığı bestesi

Astor Piazzolla çocukluğunda babasının arşivinde sadece Gardel’in ve De Caro’nun plaklarının olduğunu ve bunlarla büyüdüğü için şanslı olduğunu söylemiştir. Piazzolla da De Caro’yu “Decarisimo” bestesi ile onurlandırır.

Gecemiz Jose Basso’nun 1965 tarihli Caminito yorumu ve Julio De Caro’nun 1930 tarihli La Cumparsita’sı ile açılacak ve Pedro Laurenz’in 1953 tarihli La Cumparsita’sı ile kapanacak.

08/02/2020 tarihli Milongamızın Tanda ve Cortinalarının düzenli haline aşağıdaki linkten ulaşabilirsiniz. Bugünkü Tandalarımız “Julio De Caro, Ekolü ve Arkadaşları” ve Cortinalarımız “Zeki Müren Şarkıları” olarak programlanmıştır. İyi dinlemeler!

Caminito Art Spotify Profili için:

https://open.spotify.com/user/kxmbqgbx0zo0qk8ags5y6qj0r?si=Mn7km9vJTYq7ZIAPo56Agg